ΓΙΑΤΙ ΑΝΟΙΓΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ?
Η αφορμη
Ξεκινώντας δοκιμαστικά αυτή την σελίδα επιθυμώ να καταθέσω τους λόγους για τους οποίους την άνοιξα καθώς και κάποιες απόψεις μου για συζητήσεις
Κατ αρχήν ευχαριστώ πολύ την ange-ta. για την παραίνεση της να ανοίξω ένα blog αλλά κυρίως για την ευχάριστη έκπληξη που είχα παρακολουθώντας το πολύ ωραίο blog http://www.ange-ta.blogspot.com/ από το οποίο μπήκα για πρώτη φορά στον κόσμο των συνομιλητών του ιστού και που μέχρι τότε ήμουν πραγματικά asxetos με τον κόσμο αυτό
Έτσι μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερα να ανοίξω αυτή εδώ την σελίδα γιατί μ ‘αρέσει και εμένα η κουβεντούλα.
Κυρίως όμως θα μ άρεσε και μ ενδιαφέρει να βρω συνοδοιπόρους και συνερευνητες
στις αναζητήσεις μου (απαντήσεις σε ερωτήματα που θέτουμε) .
η άποψη μου για συζητήσεις
Δεν προσδιορίζω συγκεκριμένα ενδιαφέροντα η πεδία γνώσης
Συνήθως χωρίζουμε τα ενδιαφέροντα μας για ‘τον κόσμο γύρω μας & μέσα μας ΄ σε ενότητες (θεματολόγια ) τις οποίες θεωρούμε σε μεγάλο βαθμό αυτόνομες και για τις οποίες προκαλούμε συζητήσεις .
Π.χ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ , ΙΣΤΟΡΙΚΑ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ , ΤΕΧΝΗ , ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ κ.λ.π
Είναι όμως εύκολο νομίζω να διαπιστώσει κανείς ότι κατά την εξέλιξη μιας σοβαρής συζήτησης (διανοητικής έρευνας ) για ερωτήματα των παραπάνω θεματολογίων , δεν υπάρχουν σαφή όρια μεταξύ των ενοτήτων αλλά συνήθως υπάρχει μια αναγκαστική κίνηση της σκέψης από το πεδίο μιας ενότητας στο πεδίο μιας άλλης.
Συνεπώς ο τεμαχισμός και ανάλυση του ‘κόσμου γύρω μας & μέσα μας’ σε θεματικές ενότητες δεν με βρίσκει σύμφωνο για επιλογή ερωτημάτων προς συζήτηση και νομίζω ότι η χρησιμότητα των ενοτήτων περιορίζεται μόνο σε επιστημονικές ταξινομήσεις.
Φυσικά εννοείται ότι η έρευνα και προσέγγιση ερωτημάτων του ‘κόσμου γύρω μας & μέσα μας’ απαιτεί σοβαρότητα χωρίς σπάταλη ‘νοητικής ενέργειας’ σε αντιπαραθέσεις ‘σταθερών- αμετάβλητων ’ απόψεων. Εκείνο που νομίζω ότι είναι ποιο διεισδυτικό στην ‘ουσία’ των πραγμάτων κατά την ερεύνα ενός ερωτήματος με έναν συνομιλητή είναι η αποσταθεροποίηση των απόψεων και των γνώσεων και η προσεκτική προσέγγιση της ουσίας από κοινού, με κοινή παρατήρηση-αίσθηση , με τον συνομιλητή .
Επίσης λόγω του ότι δεν με πείθει η ‘ταχύτητα’ θεωρώ ότι άμεσα–γρήγορα συμπεράσματα και απαντήσεις σε τοποθετήσεις ,όπως γίνεται συνήθως σε προφορικές συζητήσεις, δεν προσφέρουν κάτι νέο ,απλά είναι μια παρουσίαση του παλιού (της γνώσης μου) . Η διανοητική ενδοσκόπηση του άγνωστου απαιτεί πολλές φορές απελευθέρωση απ τα δεσμά του γνωστού. Απαιτεί νέα επέκταση της αντίληψης και κάθε νέο είναι ‘δημιουργία’.
Για κάθε νέα τοποθέτηση του συνομιλητή απαιτείται για να κατανοήσεις , να συναισθανθείς πρώτα και μετά να διεισδύσεις στο ίδιο η βαθύτερα . Και σ αυτό δεν βοηθά η ταχύτητα.
Εκτός όμως των παραπάνω ενδιαφερόντων μου αισθάνομαι την και την ανάγκη να τοποθετούμαι σε διάφορα ζητήματα που δημοσιεύονται στον ιστό
Γενικότεροι προβληματισμοί μου
Σίγουρα όμως όλη αυτή η φιλολογία και συζητήσεις δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν μ ενδιαφέρει να εμπλουτίσω ούτε τις γνώσεις μου ούτε τις διανοητικές μου κινήσεις. Θεωρώ ότι οι έρευνες ( συζητήσεις που δίνουν απαντήσεις σε ερωτήματα) πρέπει να στοχεύουν στην συνειδητοποίηση μας.. Συνειδητοποίηση για την κατάσταση της πορείας του ανθρώπινου είδους που είναι και δικιά μας πορεία. Και συνειδητοποίηση σημαίνει πράξη. Είναι πχ καλό που γίνονται όλες αυτές οι συζητήσεις και διαπιστώσεις για ΄τον κόσμο γύρω μας & μέσα μας΄ Όμως μας έχουν αλλάξει στον τρόπο δράσης μας ;
Προσωπικά από την δεκαετία το 1970 (τότε ζούσα στη Δ.Γερμανια) Ζητήματα όπως
Τρυπά Όζοντος Φαινόμενο Θερμοκηπίου ατομική ενέργεια ερημοποιηση και πολλά αλλά θέματα ήταν τότε ήδη γνωστά για όσους τότε ήθελαν να ακούσουν Από τότε είχα πλέον την αίσθηση ότι ο άνθρωπος βάδιζε σε λάθος μονοπάτι. Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχουν αλλάξει και πολλά πάνω στα ζητήματα του λεγόμενου περιβάλλοντος ( σημ η λέξη περιβάλλον εξαιρεί τον εαυτό μας). Σίγουρα σήμερα όλα αυτά είναι ποιο τεκμηριωμένα και ποιο ωραία παρουσιάσιμα. Επίσης είναι περισσότερο διαδεδομένα. , περισσότερο γνωστά Ότι ακούω όμως σήμερα για αυτά τα ζητήματα το ακούω επαναλαμβανόμενα 30 περίπου χρόνια. Στα 30 χρόνια αυτά κατά την αντίληψη μου η πορεία του ανθρώπινου είδους δεν έχει αλλάξει κατεύθυνση
επιβεβαιώνοντας περισσότερο τους αρχικούς μου φόβους .
Πιστεύω δε σήμερα ότι η λάθος κατεύθυνση έχει ξεκινήσει πολλές χιλιάδες χρόνια πριν και απλώς σήμερα οι παρεμβάσεις του ανθρώπου λόγω των δυνατοτήτων που έχει αναπτύξει και του μεγάλου αριθμού των ανθρώπων είναι πλέον αισθητές στον πλανήτη.
Στην πορεία του αυτή ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα διάφορων ειδών υλικά και άυλα εργαλεία Μεταξύ αυτών είναι και οι δικτατορίες , δημοκρατίες , πόλεμοι ,όπλα , τεχνολογίες, ιδεολογίες ,πίστεις κλπ
Συνειδητοποίηση κατά την αντίληψη μου θα σήμαινε αυτόματα και αλλαγή κατεύθυνσης της πορείας . Η απλή γνώση και σκέψεις για τα πράγματα δεν είναι παρά μόνο νοητικές διεργασίες και δραστηριότητες . Είναι σαν κάποιος άνθρωπος που επί τριάντα χρόνια καπνίζει τσιγάρο γνωρίζοντας και λέγοντας συγχρόνως πόσο κακό είναι . Αυτό δεν είναι συνειδητοποίηση. Το συνειδητοποιεί μόνο την στιγμή που το κόβει.
-Ίσως δεν έχει υπάρξει πραγματική βαθιά ουσιαστική κατανόηση απ την μεριά μας σαν ανθρώπινα όντα για την πορεία που ακολουθούμε΄
-Ίσως κατά καιρούς κάποια ανθρώπινα όντα κάτω από κάποιες συνθήκες συνειδητοποίησαν την λάθος πορεία και άλλαξαν πορεία
η ίσως κάποια ανθρώπινα όντα πορεύονταν πάντα σοφότερα ( ίσως πχ ιθαγενείς Αμερικής)
Ίσως τελικά υπερίσχυσε το ασυνείδητο μέρος της ανθρωπότητας
-Ίσως πηγαίνουμε σε σωστό δρόμο
-η ακόμα Ίσως δεν υπάρχει άλλος δρόμος (σωστός η λάθος ) και όλα αυτά να είναι ανώφελες σκέψεις χωρίς νόημα
κ.ο.κ
Τελικά
Δυστυχώς μετά από 30 χρόνια παρατηρήσεων , γνώσεων , δράσεων προσωπικά τείνω να πιστεύω και να φοβάμαι ότι η πορεία του ανθρώπινου είδους δεν είναι αναστρέψιμη
Όμως απ την άλλη δεν μπορώ να αποδεχθώ αυτή μου την άποψη. Για τον λόγο αυτό ψάχνω να βρω διέξοδο απ το αδιέξοδο αυτό συμπέρασμα Τα παραπάνω ερωτήματα μου παραμένουν και ερευνώνται .Κάθε σοβαρή έρευνα όμως προϋποθέτει πλήρη κατανόηση του αντικειμένου που ερευνά Γι αυτό απαιτείται πρώτα και κύρια μια πλήρη και βαθιά κατανόηση του ‘κόσμου γύρω μας & μέσα μας’
Διέξοδοι
Έτσι παρατηρώντας στον δικτυακό τούτο τόπο ότι δεν είμαι μόνος με τις ανησυχίες μου αυτές βλέπω μια ευκαιρία να συναντηθούμε περισσότεροι και να συζητήσουμε , να ανακαλύψουμε , και ίσως να προτείνουμε μαζί διεξόδους. Ως ανθρώπινο ον αυτή την στιγμή η αναζήτηση αυτή μου είναι μια ανάγκη
ΕΡΩΤΗΣΗ
΄για τον κόσμο γύρω μας & μέσα μας΄
Το ερώτημα είναι πως πρέπει να ξεκινήσομε μια τέτοια ερευνά ποιο θα είναι
το πρώτο ερώτημα η με ποια σειρά τα ερωτήματα έτσι ώστε να είναι απαλλαγμένα από κάθε είδους προκατάληψη , συμπέρασμα , προδιάθεση.
Εντελώς ΄αθώα΄
Το να συστηματικοποιήσουμε την έρευνα και κατ επέκταση τις ερωτήσεις θεωρώ ότι εμπεριέχει τρικλοποδιές της σκέψης και της λογικής διότι
a) Η Συστηματικοποίηση προϋποθέτει ήδη κάποιες γνώσεις για το αντικείμενο καθώς επίσης ότι ακολουθούμε μια συγκεκριμένη επιστημονική η μη μέθοδο (πχ ανάλυση κλπ)
β) Το αντικείμενο είναι τόσο χαοτικό και πολύπλοκο που κάθε προσπάθεια να το εντάξεις σε ένα νοητικό σύστημα είναι αποτυχία
Αντιλαμβανόμενος το πολύπλοκο και χαοτικό περιεχόμενο του θέματος καθώς και την αδυναμία ενός λογικά δομημένου νου να το κατανοήσει , προτείνω να το προσεγγίσουμε επίσης χαοτικά αφήνοντας την σκέψη μας να παρασυρθεί από τις ερωτήσεις που πηγάζουν από απαντήσεις προηγούμενων ερωτήσεων .Δηλ να αφήσουμε το ίδιο το αντικείμενο της έρευνας σε μια αλληλοεπίδραση με τις σκέψεις μας να καθορίζει τις ερωτήσεις
( θα ανοίγονται ερωτήσεις)
Ίσως όλα τα παραπάνω να ακούγονται αντιεπιστημονικά αλλά ούτως η άλλως πρέπει να δηλώσω προκαταβολικά ότι δεν είμαι υποστηρικτής της επιστημονικής γνώσης, την οποία παρεμπιπτόντως θεωρώ και συνυπεύθυνη της σημερινής κατάστασης του ανθρώπου . -
Δεν θεωρώ ότι πρέπει η ότι είναι δυνατόν να καταλήξομε σε ΕΝΑ συμπέρασμα
Αρκεί να ανοίγουν τα άπειρα ερωτήματα που θα γεννώνται , δίαυλους μιας ζωντανής δυναμικής κατανόησης αντί να μας βαραίνει μια στατική γνώση. Γιατί βλέπω ότι σημασία για την κατανόηση της κίνησης του κόσμου γύρω μας & μέσα μας’ έχει η μάθηση ( συνεχή διαδικασία παρατήρησης) και όχι η γνώση ( την οποία έχει αποθεώσει ο άνθρωπος)
Έτσι με όλα τα προηγούμενα που ανέφερα νομίζω ότι υπάρχουν ήδη πολλά να ρωτήσει κανείς να διαφωνήσει η να συμπληρώσει για να ξεκινήσει μια συζήτηση.
Είναι δε άνευ ιδιαίτερης σημασίας ποια θα είναι η πρώτη ερώτηση αρκεί να ανοίξει τους ασκούς των τοποθετήσεων και νέων ερωτήσεων
1) Είναι η πορεία του ανθρώπινου είδους μονόδρομος ????
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Α, πολύ ωραία!!
Καλή αρχή άσχετε
Το μενού απόψε έχει Reinhard Mey και άλλα εδέσματα.
Κερνάμε!
Θα διαβάσω τα γραφόμενα σου αργότερα, γιατί τωρα έχω δουλειά στη κουζίνα
Ευχαροστω για το ποδαρικο Ange-ta
Καλη ορεξη
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=778388
΄γύρισα σπίτι πριν από μισή ώρα.
βρήκα το μήνυμα το alterapars και είπα να το διαδώσω.
Έίσαι στην ΑΘήνα ή στην Κρήτη?
Ειμαι στην Κρητη
Ερώτημα Υπάρχει αυτό που ονομάζουμε Ευτυχία??
Κοιτάζοντας τα διάφορα blogs πρόσεξα μια ανάρτηση στο abttha.blogspot.com που έθετε το ερώτημα
Υπάρχει άραγε Ευτυχία?
Επειδή θεωρώ ότι είναι ένα απ τα σοβαρά ερωτήματα που αφορούν τον κόσμο γύρω μας και μέσα μας το θέτω και σ αυτή εδώ την έρευνα .
Με το ερώτημα αυτό κατά την αντίληψη μου θίγεται ένα από τα βασικά ανθρώπινα ζητήματα ( αν όχι το κυρίαρχο) το οποίο αποτελεί και μια από τις βασικές κινητήριες δυνάμεις της πορείας του ανθρώπινου είδους.
Είναι ένα ερώτημα το οποίο λιγότερο η περισσότερο οι πιο πολλοί άνθρωποι με τον ένα η τον άλλο τρόπο το έχουν συζητήσει.
Για να προσεγγίσουμε αυτό το θέμα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τις σκέψεις μας έτσι ώστε να αποφύγουμε νοητικά σφάλματα και παρανοήσεις χωρίς φυσικά αυτό να είναι αναπόφευκτο.
Δεν είναι δυνατόν λογικά να το προσεγγίσεις με λίγες λέξεις γιατί είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις εσωτερικές καταστάσεις και βιώματα (εκτός αν εκφραστείς με ένα ποίημα η μια εικόνα) και έτσι θα φλυαρήσω κάπως χωρίς φυσικά να μπορώ να αναφερθώ σε όλες τις πτυχές του ζητήματος .Ούτως η άλλως δεν πιστεύω ότι μπορεί κανείς τόσο απλά να εξάγει συμπεράσματα. Έτσι θέτω προς περαιτέρω προβληματισμό και αναζήτηση τις παρακάτω σκέψεις.
Κατ αρχήν πρέπει να συμφωνήσουμε ότι το ερώτημα αυτό το θέτουμε κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι έχουν καλύψει τις βασικές τους ανάγκες. Δηλ για να για να γίνω ποιο συγκεκριμένος
Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για ανθρώπινη ευτυχία όταν οι άνθρωποι πεθαίνουν από πεινά η όταν βρίσκονται υπό καθεστώς εξωτερικού τρόμου (πόλεμος, καταστροφές κλπ) Πχ Δεν είναι δυνατόν να μιλάει κάποιος για ευτυχία όταν λιμοκτονεί η όταν πέφτουν βόμβες γύρω του η όταν σφάζονται γύρω του (Ρουάντα)
Εμείς λοιπόν έχουμε την δυνατότητα να σκεφτούμε και να διερωτηθούμε αν υπάρχει και τι είναι ευτυχία
Σίγουρα όμως όταν θέτουμε αυτό το ερώτημα το κάνουμε γιατί έχουμε βιώσει
κάποιες εσωτερικές μας (ψυχικές) καταστάσεις που πιθανόν ταυτίζονται μ αυτό που εννοούμε με την λέξη ευτυχία η δυστυχία .
Δεν διερωτόμαστε μόνο επειδή ακούσαμε η διαβάσαμε κάπου ότι πρέπει να υπάρχει κάτι σαν « ευτυχία « η δυστυχία
Το ερώτημα πηγάζει από κάποια εσωτερικά (συναισθηματικά η αλλά ) μη σαφώς προσδιοριζόμενα βιώματα και δεν είναι απλά νοητικό εφεύρημα . Είναι μια εσωτερική διεργασία την οποία βιώνουμε κατά την διάρκεια της ζωής μας η οποία εκδηλώνεται μέσω των συναισθημάτων μας πχ σαν εσωτερική ανησυχία , ψυχικός πόνος , χαρά , ευχαρίστηση κλπ.
Ναμαστε λοιπόν κάποιοι άνθρωποι οι όποιοι έχουμε την δυνατότητα και τον χρόνο να συνειδητοποιούμε τα διάφορα συναισθήματα μας και να διερωτόμαστε
Τι είναι άραγε αυτά τα συναισθήματα ?? .
Επειδή έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε με έννοιες (με ονόματα) δίνουμε σ αυτά κάποια ονόματα όπως ευτυχία , δυστυχία ευχαρίστηση , ψυχικό πόνο κλπ
Απ την άλλη έχουμε ακούσει και άλλους να μιλάνε γι αυτές τις έννοιες, η έχουμε διαβάσει γι αυτές δηλ για την ευτυχία , δυστυχία κλπ και έτσι σχηματίζουμε κάποιες νοητικές κατηγόριες (εικόνες) για τις έννοιες αυτές
Με το ερώτημα αυτό ερευνούμε αν οριοθετούνται και εντάσσονται τα βιώματα μας μέσα σ αυτές τις νοητικές κατηγόριες.
Τώρα λοιπόν ερευνάμε όλα αυτά ερωτώντας Τι είναι ευτυχία ?
Το πραγματικό αντικείμενο της έρευνας αυτής, αν θέλουμε να δούμε την πραγματικότητα ,δεν είναι η έννοια ευτυχία έτσι όπως έχουμε ακούσει η έχουμε διαβάσει αλλά είναι αυτά καθαυτά τα συναισθηματικά μας βιώματα .
Για να ερευνήσεις όμως ένα αντικείμενο πρέπει κατ αρχήν να το γνωρίσεις πολύ καλά παρατηρώντας το.
Και φυσικά η ποιο αντικειμενική αδιαμφισβήτητη παρατήρηση είναι αυτή του ίδιου μας του εαυτού .Σαφώς μπορούμε και να δούμε και άλλους ανθρώπους να εκδηλώνουν εμεσα τα συναισθήματα τους αλλά άμεση παρατήρηση μπορούμε να κάνουμε μόνο στους εαυτούς μας..
Άρα αντικείμενο της έρευνας μας είναι κατ αρχήν ο κόσμος μέσα μας
Και όταν ερευνώ ένα αντικείμενο πρέπει να το παρατηρώ με πολύ προσοχή έτσι ώστε να αποφεύγεται κάθε επιπολαιότητα και επιφάνεια.
Παρατηρώντας λοιπόν τις κινήσεις των συναισθημάτων μας (κατά πρώτον στον εαυτό μου αλλά και σε άλλους ανθρώπους σύμφωνα με μαρτυρίες τους ) και οι οποίες συνοδεύονται από διάφορες ψυχικές διαθέσεις νομίζω ότι μπορεί να τις περιγράψει κανείς ως εξής
Μοιάζουν να είναι σε μια διαρκή κίνηση άλλοτε έντονη άλλοτε λιγότερο έντονη άλλοτε με μεγάλες διακυμάνσεις άλλοτε με μικρές, άλλοτε συνειδητοποιώντας την αιτία άλλοτε από ασυνείδητη (απροσδιόριστη ) αιτία.
Αυτό όταν το εκφράζομε ( γιατί δεν το κάνουμε πάντα ) το εκφράζουμε συνήθως με λέξεις όπως σήμερα είμαι στα High μου η είμαι ψυχοπλακομενος , είμαι ευχαριστημένος ,δεν ξέρω τι έχω , κάτι δεν μου πάει καλά , είμαι χαρούμενος , αισθάνομαι πολύ καλά , ισορροπημένος , κάτι μου λείπει (κενότητα μέσα μου) , ευχαριστήθηκα ,είμαι ανήσυχος και διάφορες άλλες εκφράσεις που δείχνουν την σχεδόν συνεχή κίνηση των συναισθημάτων μας και που εκφράζουν λίγο η πολύ μια εσωτερική αταξία.
Τις ποιο πολλές φορές νομίζω ότι το ρίχνουμε σε διάφορων ειδών ενασχολήσεις για να μην μας απασχολούν όλες αυτές οι διαθέσεις όταν είναι δυσάρεστες (και νομίζω ότι σε μερικούς ανθρώπους ένας λόγος της εργασιομανίας η της μανίας για κάθε είδους ενασχόληση είναι και η διαφυγή απ τον ίδιο τους τον εαυτό).
Συνεπώς οι ψυχικές μας διαθέσεις (πότε ευχάριστες-πότε δυσάρεστες) είναι σαν ένας ψυχικός κυματισμός που δημιουργείται σαν αντίδραση από κάποιες πιθανές εξωτερικές η εσωτερικές διαταραχές ,συνειδητές η ασυνείδητες και που αυτός ο κυματισμός είναι ο κανόνας στην διάρκεια της ζωής μας .
Κάποιες από τις αιτίες αυτές είναι πολύ σαφείς και εύκολα κατανοητές όπως πχ ο θάνατος κάποιου δικού μου προσώπου ,η αρρώστια κλπ Όμως υπάρχουν και άλλες πολλές αιτίες λιγότερο σαφείς έως και απροσδιόριστες.
Σ αυτή την φάση της έρευνας όμως δεν μας ενδιαφέρουν οι αιτίες αυτού του ψυχικού κυματισμού απλά παρατηρούμε μόνο τα αποτελέσματα τους που είναι οι παραπάνω αναφερθείσες ψυχικές διαθέσεις.
Υπάρχουν όμως και κάποιες στιγμές (λίγες κατά την προσωπική μου εμπειρία για άλλους ίσως περισσότερες) όπου θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς την ψυχική του κατάσταση η γενικά την εσωτερική του διάθεση σαν πλήρη ,ευρισκόμενη σε πλήρη τάξη , κάτι σαν ήρεμη θάλασσα χωρίς να υπάρχει κάποιο εξωτερικό ερέθισμα, κάποιος λόγος.
Απ ότι έχω αντιληφθεί την στιγμή που ζεις αυτή την κατάσταση της πληρότητας δεν το συνειδητοποιείς , δεν έχεις συνείδηση αυτής τις κατάστασης αλλά το συνειδητοποιείς όταν έχει περάσει . Θα αναφέρω κάποια παραδείγματα που ίσως να μην είναι και τα ποιο αντιπροσωπευτικά για να κάνω περισσότερο κατανοητό τι θέλω να πω (δεν αποκλείω να είναι και λάθος παράδειγμα ) .
Κάποιες φορές που βρισκόμαστε σε μια πολύ καλή παρέα με φίλους και λέμε όμορφα ενδιαφέροντα πράγματα , καλαμπούρια κ.λ.π και η διάθεση μας είναι άριστη , συνήθως δεν συνειδητοποιούμε εκείνη τη στιγμή πόσο καλή διάθεση έχουμε γιατί όλη η προσοχή μας είναι στραμμένη στην συζήτηση και απλά ζούμε με όλο μας το είναι αυτή την στιγμή.
Όμως αργότερα όταν έχει περάσει αυτή η στιγμή είναι δυνατόν να την θυμόμαστε και να συνειδητοποιήσουμε πόσο όμορφα ήταν μπορώντας και να περιγράψουμε την τότε διάθεση μας.
Τι είναι άραγε αυτή η αίσθηση πληρότητας , γαλήνης αν μπορώ να την περιγράψω
Νομίζω ότι είναι μια κατάσταση η οποία δεν υφισταταιι λόγω κάποιας αιτίας .
Υπάρχει χωρίς αιτία.
Υπάρχουν όμως αιτίες που διαταράσσουν αυτή την κατάσταση
και δημιουργούν τις συνήθεις ψυχικές διαθέσεις όπως τις ανέφερα παραπάνω και οι οποίες δημιουργούν την αίσθηση φουρτουνιασματος της ψυχής και την αίσθηση της εσωτερικής ανακατωσούρας ,αταξίας ,κενότητας κλπ. τα οποία νομίζω ότι είναι και ο κανόνας στους σημερινούς ανθρώπους
Όταν για κάποιο λόγο πάψουν να υπάρχουν οι διαταραχές τότε αυτόματα υπάρχει αυτή η αίσθηση της πληρότητας
Αν θέλει κανείς να πάει και λίγο παραπέρα, μπορει αυτή η κατά κανόνα ανθρώπινη εσωτερική αταξία (του κόσμου μέσα μας) που είναι πολύ πολύπλοκη , όταν εξωτερικεύεται –δηλ εκφράζεται προς τα έξω- , τότε δημιουργεί και μια αταξία στον κόσμο γύρω μας που νομίζω ότι όλοι μπορούμε να διακρίνουμε και που με την σειρά της αυτή η εξωτερική αταξία επιδρά πάλι στον κόσμο μέσα μας (αυτό είναι ένα ξεχωριστό θέμα για συζήτηση)
Είναι τεράστια όλα αυτά τα θέματα αλλά κατά την άποψη μου και τα ποιο ουσιώδη για τον άνθρωπο.
Αν προσπαθούσα να περιγράψω λίγο περισσότερο την κατάσταση πληρότητας θα έλεγα ότι φυσικά δεν απουσιάζουν τα συναισθήματα . Το αντίθετο μάλιστα , απολαμβάνει κανείς τα πάντα χωρίς να το επιδιώκει. Δεν κυνηγάει κανείς την ευχαρίστηση, απλά απολαμβάνει ακόμα και τις μικρές χαρές που βιώνει (όπως αναφέρεται συχνά)
Δεν υπάρχει η αίσθηση ότι κάτι μου λείπει και ότι κάτι πρέπει να κάνω απλά συμμετέχω με χαρά στα όμορφα γεγονότα γύρω του . Δεν υπάρχει λόγος να διερωτηθεί κανείς αν είναι η όχι ευτυχισμένος .
Δεν θα ονόμαζα την εσωτερική κατάσταση αυτή Ευτυχία αλλά θα έλεγα ότι είναι προϋπόθεση για ζει κανείς ευτυχισμένα .
Αντιθέτως η απουσία της η η διατάραξη της (της πληρότητας) είναι προϋπόθεση για να υπάρχει ψυχική ανακατωσούρα και να απουσιάζει η πραγματική χαρά
Στην δεύτερη περίπτωση αποκτά άξια και η ερώτηση : υπάρχει ευτυχία ?
Και τότε γίνεται σημαντικό για εμάς και το κυνήγι της ευχαρίστησης πιστεύοντας ότι η ευχαρίστηση θα μας δώσει χαρά.
Νομίζω ότι στον κόσμο γύρω μας υπάρχει ένα μπέρδεμα.
Μπερδεύουμε την χαρά της ευτυχισμένων στιγμών με την αισθησιακή ευχαρίστηση. Και για αυτό οι άνθρωποι έχουν επιδοθεί στο κυνήγι μιας ολοένα και εντονότερης ευχαρίστησης.
Και αυτό μπορεί να είναι και ένα κίνητρο του υλιστικού πολιτισμού μας.
Βλέποντας το απ αυτή λοιπόν την σκοπιά νομίζω ότι έχουμε μια ανθρωπότητα που δημιουργεί ολοένα και περισσότερες προϋποθέσεις για να κατακτήσει και να βιώσει εντονότερα την ευχαρίστηση , και να καλύψει το κενό στην ψυχή της το οποίο όμως εδώ και χιλιάδες χρόνια φαίνεται να μην κλείνει. Και αυτό το κυνήγι είναι από μόνο του δυστυχία.
Κλείνοντας προς το παρόν - την παραπάνω φλυαρία μου θέλω να δώσω ένα μικρό παράδειγμα από τον κόσμο των ζώων ( που ανήκει στον κόσμο γύρω μας) και που μας δείχνουν πολλά όταν βλέπουμε , ακούμε και αισθανόμαστε πραγματικά.
Νομίζω ότι όλοι θα έχουμε δει ένα ζώο π.χ μια γάτα όταν έχει χορτάσει ( έχει λύσει την βασική της ανάγκη) πόσο πλήρης αισθάνεται. Ξαπλωμένη στον κήπο κάτω από την σκέπη των ακτινων του χειμωνιάτικου ήλιου απολαμβάνει τόσο πολύ τη ζεστασιά τους (που για εμάς τους ανθρώπους θεωρείται μικρή χαρά) χωρίς να αποζητά τίποτα άλλο έτσι που θα την ζηλεύαμε πολλοί από εμάς τους ανθρώπους. Επίσης με την ίδια απόλαυση η γάτα μπορεί να παίζει ένα ασήμαντο για εμάς παιχνίδι ( πχ να παίζει με τα ποδιά της ένα μικρό αντικείμενο)
Θα έλεγε κανείς ότι δεν είναι ευτυχισμένη ??
Μήπως γιατί στην γάτα δεν διαταράσσεται η εσωτερική της πληρότητα από τις διάφορες αιτίες που ταλαιπωρούν εμάς το ανθρώπινο είδος ??
ΥΓ
Γράφοντας όλα τα παραπάνω μου έχουν ήδη γεννηθεί πολλά νέα ερωτήματα
τα οποία προσπαθούν να ψηλαφίσουν περισσότερο το φάσμα του κόσμου γύρω μας και μέσα μας
Den pisteyo oti yparxei sotiria gia ton anthropo pia. Paei gia katastrofh
Anonymos
Δεν γνωρίζω αν υπάρχει η δεν υπάρχει σωτήρια , αν πηγαίνουμε η όχι στην καταστροφή.
Όλα κάποια στιγμή θα καταστραφούν η καλύτερα θα αλλάξουν υπόσταση.
Η γη .οι πλανήτες , ο ήλιος κλπ όπως λέει η επιστήμη θα τελειώσουν κάποτε
Η ζωή στην γη πιθανόν να τελειώσει κάποτε από διάφορες φυσικές αιτίες
Εμείς οι ίδιοι ( το μόνο σίγουρο ) θα τελειώσουμε κάποτε
Όλα αυτά είναι συμπαντικοί νόμοι ανεξαρτήτως το τι σκεπτόμαστε εμείς
Επίσης πιθανόν όπως λες να αυτοκαταστραφεί ο άνθρωπος .
Έτσι ενδεχομένως η ζωή να σταματήσει σε 5 η 50 η 500 η 5000 η 5000000 χρόνια
Νομίζω όμως ότι ενδιαφέρον έχει να συζητάμε για την ζωή την ίδια
για την ανθρώπινη και την λοιπή φυσική κίνηση .
Θα έλεγα ότι ίσως όταν όλα τα της ζωής συμπλέουν με τους φυσικούς νόμους, την φυσική σοφία και με την νοημοσύνη τότε έχουμε δει ότι η ζωή αυτοπροστατευεται μέχρι το φυσικό πέρας της . Αυτή η ζωή νομίζω ότι εμπεριέχει αρμονία , ισορροπία , ευτυχία ουσια.
Αν όμως η ζωή πορεύεται σε εχθρικά προς την συμπαντική τάξη μονοπάτια ,
δηλ (ουσία μη αληθινή) τότε πιθανόν αυτό να είναι αυτοκαταστροφική πορεία .
H ερευνά που προτείνω να κάνουμε θα έχει ενδιαφέρον να εστιάσει στο αν και κατά πόσον το μονοπάτι που έχουν πάρει τα ανθρώπινα όντα επηρεάζει την ομορφιά της
συνολικής ζωής , και την ευτυχία της ανθρώπινης ύπαρξης
Ενδεχομένως όμως αυτός ο επηρεασμός να έχει και σχέση με ( όπως λες ) αυτοκαταστροφή
Καλώς σε βρίσκω, asxete, και στο "σπίτι" σου!
Δεν σου κρύβω ότι νοιώθω κάτι που μόνο με πραγματική ευτυχία μπορεί να μοιάζει! Κι αυτό, όχι μόνο επειδή σε ξαναβρήκα και διαπίστωσα πιο ξεκάθαρα πόσο ενδιαφέρων άνθρωπος και νους είσαι, αλλά κι επειδή ετούτες εδώ τις μέρες έχω συναντήσει τουλάχιστον πέντε-έξι ακόμη σαν εσένα.
Έχω μια πολύ ισχυρή υποψία, για να μην πω βεβαιότητα, ότι το νερό έχει επιτέλους μπει στο αυλάκι.
Θέλω να διαβάσω προσεκτικά τις δύο πρώτες σου αναρτήσεις και να τις σχολιάσω όσο καλύτερα μπορώ. Ωστόσο τις αμέσως επόμενες μέρες αυτό είναι αδύνατον, διότι τώρα πρέπει να καταπιαστώ αποκλειστικά με τα τρέχοντα, και εξαιρετικά επικίνδυνα κατά τη γνώμη μου, γεγονότα της πατρίδας μας.
Εννοείται ότι η πρότασή σου για κοινό προβληματισμό, έρευνα και συνειδητοποίηση με βρίσκει αναφανδόν σύμφωνο.
Σου προτείνω να ανεβάσεις, όποτε εσύ το κρίνεις σκόπιμο, ξεχωριστή ανάρτηση για το θέμα της ευτυχίας. Πιστεύω όχι μόνο πως έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, αλλά και πως είναι πολύ αναγκαία.
Δημοσίευση σχολίου